Longworm bij paarden en ezels: waar moet je op letten?
Wanneer paarden en ezels samen worden gehouden, kan er een verhoogd risico ontstaan op longworminfecties. Longworm (Dictyocaulus arnfieldi) is een parasiet die vooral bij ezels voorkomt. Voor paarden kan dit echter wél tot gezondheidsproblemen leiden.
Ezels als dragers
Ezels dragen longworm vaak met zich mee zonder dat ze er zelf ziek van worden. Ze kunnen jarenlang larven uitscheiden via hun mest, zonder duidelijke ziekteverschijnselen te tonen. Hierdoor zijn ze belangrijke dragers van de infectie.
Gevoeligheid van paarden
Paarden reageren anders op deze parasiet. Zij zijn gevoeliger en kunnen al bij een lage infectiedruk klachten ontwikkelen. Denk hierbij aan hoesten, benauwdheid of een verminderde conditie. Dit verschil maakt de combinatie van paarden en ezels een situatie die extra aandacht vraagt.
Advies in de praktijk
Ons advies is om ezels die samen met paarden gehouden worden te testen op longworm.
Is de ezel negatief getest en hebben de paarden geen klachten? Dan is het niet nodig om de paarden ook te testen.
Wordt er wél een besmetting bij de ezel vastgesteld of vertonen de paarden klachten? Dan kan aanvullend onderzoek bij de paarden zinvol zijn.
Conclusie
Het samenhouden van paarden en ezels kan prima, maar vraagt om oplettendheid. Door de ezel regelmatig te testen op longworm, bescherm je de paarden tegen een mogelijke infectie. Zo kun je problemen vroegtijdig opsporen en blijven zowel paarden als ezels gezond.
EN
DE
FR
